Morecambe Bay Prawner
"(...) behoorden tot de mooiste vissersboten die ooit gebouwd werden. Ze moesten goed aan de wind kunnen zeilen, rustig kunnen bijliggen als de tweekoppige bemanning met de garnalennetten aan het werk was en om hun eigen as kunnen draaien, bij een lengte van ongeveer 35 voet. Ze waren ongeveer 9 voet breed en hadden een diepgang aan de achtersteven van 5 voet. Ze hadden een kottertuig met een gaffelgrootzeil, een marszeil aan een lange ra en een boegspriet zonder waterstag, zodat het vistuig niet in de knoop kon komen. Het interieur was zo eenvoudig mogelijk gehouden. Onderdeks was er zelfs niet genoeg ruimte om rechtop te zitten. Enkele garnalenkotters hadden een kookketel aan dek en als de boot van de visgronden naar de thuishaven voer, werd de vangst meteen voor verkoop klaargemaakt. De rompvorm deed aan een jacht denken door de ronde voorsteven, die overliep in een scherpgesneden kiel en eindigde in een steil omhooghellende kont. Dit alles zorgde ervoor dat de garnalenkotters snel op hun roer reageerden. Ze zeilden naar Zuid-Wales en Ierland. Eén garnalenkotter uit de Morecambebaai, de Mink, die omgebouwd was tot een redelijk comfortabel schip, maakte in de jaren na de Tweede Wereldoorlog minstens twee wereldomzeilingen en ik geloof later zelfs nog een derde keer. Ik zou dit schip in 1970 in de Seychellen tegenkomen en de kotter had toen een eerbiedwaardige leeftijd van vijfentachtig jaar. "
(Tristan Jones, A steady trade)
____________________
